Informacje o duchowości Zgromadzenia Miłosierdzia Bożego

Tajemnica Miłosierdzia Bożego, rozważanie i naśladowanie Boga pochylającego się nad słabością człowieka, zajmuje szczególne miejsce w duchowości Zgromadzenia.

Uwielbienie i cześć Miłosierdzia Bożego poprzez oddanie się Mu jest istotnym zadaniem Zgromadzenia, apostolat zaś i uczynki miłosierne są jedynie środkami do wyrażenia tego uwielbienia. Troska o indywidualny, osobowy związek z Bogiem, który jest samą Miłością i uosobionym dobrem to zadanie każdej z sióstr, tak by szukając we wszystkim woli Bożej, czynić wszystko w jedności sakramentalnej z Panem Jezusem i dla Niego. Jedyną odpowiedzią na tę Miłość jest ufna postawa małego dziecka, która skłania siostry do oddania się Bogu i przyjmowania wszystkiego z Jego ręki jako środków własnego uświęcenia.

Warunkiem zaufania Bogu jest nieufanie sobie, dlatego siostry powinny szczerze uznać swoją słabość oraz przyjąć do głębi prawdę słów Pana Jezusa: "beze Mnie nic uczynić nie możecie".

Zewnętrznym przejawem dziecięcego zaufania sióstr wobec Boga jest akt całkowitego zawierzenia i oddania się Mu.

Córko, potrzebuję ofiary wypełnionej miłością, bo ta tylko ma przede Mną znaczenie. Wielkie są długi świata zaciągnięte wobec Mnie, mogą je spłacić dusze czyste swą ofiarą, czyniąc miłosierdzie w duchu.

Dzienniczek, zeszyt IV, akapit 1316.

Wieczorem, kiedy się modliłam, powiedziała mi Matka Boża:Życie wasze ma być podobne do życia mojego, ciche i ukryte, [macie] nieustannie się jednoczyć z Bogiem i prosić za ludzkością,i przygotować świat, na powtórne przyjście Boga.

Dzienniczek, zeszyt II, akapit 625.

 

Wśród duchowych skarbów Zgromadzenia największym jest:

Akt oddania się Miłosierdziu Bożemu:

Panie Jezu mój oddaję Ci siebie i wszystko, czym jestem, używaj mnie jako posłuszne narzędzie Swoje i pozwól mi dziś być pokorną służebnicą i pomocnicą Twoją.
Amen. Alleluja

Akt ten, jest formą przymierza każdej z sióstr z Jezusem Chrystusem, który zaprasza do poddania się uświęcającemu działaniu Boga i współpracy z Jego łaską, która ma nie tylko moc zwyciężać zło, ale i przemienić je w dobro.

Miłosierdzie Moje powinna odzwierciedlać w sobie każda dusza,a szczególnie dusza zakonna. Serce Moje jest przepełnione litościąi miłosierdziem dla wszystkich. Serce Mojej oblubienicy musi być podobne do Serca Mojego, musi z jej serca tryskać zdrój miłosierdzia Mojego dla dusz, inaczej nie przyznam się do niej”

Dzienniczek, zeszyt III, akapit 1148.

Jezus Miłosierny zna ludzką niemoc i nie zraża się, że przystąpił do przymierza z człowiekiem grzesznym i słabym. Zobowiązał się przecież uleczyć naszą słabość:

„Córko moja, nie ofiarowałaś mi tego, co jest istotnie twoim. [...] córko – oddaj mi nędzę twoją, bo ona jest wyłączną twoją własnością.

Dzienniczek, zeszyt IV, akapit 1318.